چادر از زنده ياد ايرج ميرزا
بيا گويم برايت داستاني كه تا تأثير چادر را بداني در ايامي كه صاف و ساده بودم دم كرياسِ در استاده بودم زني بگذشت از آنجا با خش و فش مرا عرق النسا آمد به جنبش ز زير پيچه ديدم غبغبش را كمي از چانه قدري از لبش را چنان كز گوشه ي ابر سيه فام كند يك قطعه از مه عرض اندام شدم نزد وي و كردم سلامي كه دارم با تو از جايي پيامي پري رو زين سخن قدري دو دل زيست كه پيغام آور و پيغام ده كيست به دو گفتم كه اندر شارع عام مناسب نيست شرح و بسط پيغام تو داني هر مقالي را مقاميست براي هر پيامي احتراميست قدم بگذار در دالان خانه به رقص آر از شعف بنيان خانه پريوش رفت تا گويد چه و چون منش بستم زبان با مكر و افسون سماجت كردم و اصرار كردم بفرماييد را تكرار كردم به دستاويز آن پيغام واهي به دالان بردمش خواهي نخواهي چو در دالان هم, آمد شد فزون بود اتاق جنب دالان بردمش زود گه از آلمان بر او خواندم، گه از روم, ولي مطلب از اول بود معلوم مرا دل در هواي جستن كام پريرو در خيال شرح پيغام به نرمي گفتمش كاي يار دمساز بيا اين پيچه را از رخ برانداز چرا بايد تو رخ از من بپوشي مگر من گربه مي باشم تو موشي؟
